in de Dinkel bij Losser stijgt niet meer, het land is gered.

De Dinkel en de Ruhenbergerbeek, het beekje/riviertje waar mijn "viscarrière" in mijn prille
jeugd is begonnen

Als klein jochie vissen met een oude nijlonkous om een stuk rond gebogen ijzerdraad gespannen
met daaraan een eind wilgentak bevestigd. Dammen bouwen in het beekje om daarna de stekelbaarsjes
en schele posten beter te kunnen vangen. Daar dacht ik aan toen ik vanmiddag bij de Zoeke omkeert
moest maken omdat de weg niet meer begaanbaar was door het vele water. Het leek de rivier de IJssel wel.
Pleuris, wat een water. Visjes vangen met bovengenoemd vistuig was absoluut niet meer mogelijk :_)
Heb enige foto's gemaakt, ik wil ze jullie niet onthouden.